پیشگیری از سرطان کولورکتال

اطلاعات عمومی در مورد سرطان کولورکتال

سرطان کولورکتال بیماری است که در آن سلول های بدخیم (سرطانی) در بافت های روده بزرگ یا راست روده تشکیل می شوند.
روده بزرگ بخشی از دستگاه گوارش بدن است.دستگاه گوارش مواد مغذی (ویتامین ها، مواد معدنی، کربوهیدرات ها، چربی ها، پروتئین ها و آب) را از غذاها حذف و پردازش می کند و به دفع مواد زائد از بدن کمک می کند.دستگاه گوارش از دهان، گلو، مری، معده و روده کوچک و بزرگ تشکیل شده است.کولون (روده بزرگ) اولین قسمت روده بزرگ است و حدود 5 فوت طول دارد.رکتوم و کانال مقعدی با هم آخرین قسمت روده بزرگ را تشکیل می دهند و 6 تا 8 اینچ طول دارند.کانال مقعدی به مقعد (دهانه روده بزرگ به خارج از بدن) ختم می شود.

پیشگیری از سرطان کولورکتال

اجتناب از عوامل خطر و افزایش عوامل محافظتی ممکن است به پیشگیری از سرطان کمک کند.
اجتناب از عوامل خطر سرطان ممکن است به پیشگیری از برخی سرطان ها کمک کند.عوامل خطر شامل سیگار کشیدن، اضافه وزن و ورزش نکردن کافی است.افزایش عوامل محافظتی مانند ترک سیگار و ورزش نیز ممکن است به پیشگیری از برخی سرطان ها کمک کند.در مورد اینکه چگونه ممکن است خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهید، با پزشک یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.

عوامل خطر زیر خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش می دهد:

1. سن

خطر ابتلا به سرطان کولورکتال بعد از 50 سالگی افزایش می یابد. بیشتر موارد سرطان روده بزرگ بعد از 50 سالگی تشخیص داده می شود.

2. سابقه خانوادگی سرطان کولورکتال
داشتن والدین، برادر، خواهر یا فرزند مبتلا به سرطان کولورکتال، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را دو برابر می کند.

3. سابقه شخصی
داشتن سابقه شخصی از شرایط زیر خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش می دهد:

• سرطان کولورکتال قبلی
• آدنوم های پرخطر (پولیپ های کولورکتال که اندازه آنها 1 سانتی متر یا بزرگتر است یا سلول هایی دارند که در زیر میکروسکوپ غیر طبیعی به نظر می رسند).
• سرطان تخمدان.
• بیماری التهابی روده (مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون).

4. خطر ارثی

خطر ابتلا به سرطان کولورکتال زمانی افزایش می‌یابد که برخی تغییرات ژنی مرتبط با پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP) یا سرطان کولون غیر پولیپوز ارثی (HNPCC یا سندرم لینچ) به ارث برسد.

5. الکل

نوشیدن 3 یا بیشتر نوشیدنی الکلی در روز خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد.نوشیدن الکل همچنین با خطر تشکیل آدنوم های بزرگ روده بزرگ (تومورهای خوش خیم) مرتبط است.

6. سیگار کشیدن
سیگار کشیدن با افزایش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال و مرگ ناشی از سرطان روده بزرگ مرتبط است.
سیگار کشیدن نیز با افزایش خطر تشکیل آدنوم کولورکتال مرتبط است.سیگاری‌هایی که برای برداشتن آدنوم‌های کولورکتال تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند، در معرض خطر بیشتری برای عود آدنوم (عود) هستند.

7. نژاد
خطر ابتلا به سرطان کولورکتال و مرگ ناشی از سرطان روده بزرگ در مقایسه با سایر نژادها در آمریکایی های آفریقایی تبار بیشتر است.

8. چاقی
چاقی با افزایش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال و مرگ ناشی از سرطان روده بزرگ مرتبط است.

عوامل محافظتی زیر خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را کاهش می دهد:

1. فعالیت بدنی

سبک زندگی که شامل فعالیت بدنی منظم است با کاهش خطر سرطان روده بزرگ مرتبط است.

2. آسپرین
مطالعات نشان داده است که مصرف آسپرین خطر ابتلا به سرطان کولورکتال و خطر مرگ ناشی از سرطان کولورکتال را کاهش می دهد.کاهش خطر 10 تا 20 سال پس از شروع مصرف آسپرین توسط بیماران شروع می شود.
مضرات احتمالی مصرف آسپرین (100 میلی گرم یا کمتر) روزانه یا یک روز در میان شامل افزایش خطر سکته مغزی و خونریزی در معده و روده است.این خطرات ممکن است در میان افراد مسن، مردان و کسانی که شرایطی مرتبط با خطر خونریزی بالاتر از حد طبیعی دارند، بیشتر باشد.

3. درمان جایگزینی هورمونی ترکیبی
مطالعات نشان داده اند که درمان ترکیبی جایگزینی هورمون (HRT) که شامل استروژن و پروژسترون است، خطر ابتلا به سرطان کولورکتال مهاجم را در زنان یائسه کاهش می دهد.
با این حال، در زنانی که HRT ترکیبی مصرف می‌کنند و به سرطان کولورکتال مبتلا می‌شوند، زمانی که سرطان تشخیص داده می‌شود و خطر مرگ ناشی از سرطان کولورکتال کاهش نمی‌یابد، احتمال پیشرفت بیشتری دارد.
مضرات احتمالی HRT ترکیبی شامل افزایش خطر ابتلا به موارد زیر است:

• سرطان پستان.
• بیماری قلبی.
• لخته شدن خون.

4. برداشتن پولیپ
بیشتر پولیپ های کولورکتال آدنوم هستند که ممکن است به سرطان تبدیل شوند.برداشتن پولیپ های کولورکتال که بزرگتر از 1 سانتی متر هستند (به اندازه نخود) ممکن است خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را کاهش دهد.مشخص نیست که آیا برداشتن پولیپ های کوچکتر خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را کاهش می دهد یا خیر.
مضرات احتمالی برداشتن پولیپ در حین کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی شامل پارگی دیواره روده بزرگ و خونریزی است.

مشخص نیست که آیا موارد زیر بر خطر سرطان روده بزرگ تأثیر می گذارد یا خیر:

1. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) به غیر از آسپرین
مشخص نیست که آیا استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یا NSAID ها (مانند سولینداک، سلکوکسیب، ناپروکسن و ایبوپروفن) خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را کاهش می دهد یا خیر.
مطالعات نشان داده است که مصرف داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی سلکوکسیب خطر بازگشت آدنوم های کولورکتال (تومورهای خوش خیم) را پس از برداشتن کاهش می دهد.مشخص نیست که آیا این منجر به کاهش خطر سرطان روده بزرگ می شود یا خیر.
نشان داده شده است که مصرف سولینداک یا سلکوکسیب تعداد و اندازه پولیپ هایی را که در کولون و رکتوم افراد مبتلا به پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP) تشکیل می شوند، کاهش می دهد.مشخص نیست که آیا این منجر به کاهش خطر سرطان روده بزرگ می شود یا خیر.
مضرات احتمالی NSAID ها عبارتند از:

• مشکلات کلیوی.
• خونریزی در معده، روده یا مغز.
• مشکلات قلبی مانند حمله قلبی و نارسایی احتقانی قلب.

2. کلسیم
مشخص نیست که مصرف مکمل های کلسیم خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را کاهش می دهد یا خیر.

3. رژیم غذایی
مشخص نیست که آیا رژیم غذایی کم چربی و گوشت و فیبر، میوه و سبزیجات بالا خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را کاهش می دهد یا خیر.
برخی از مطالعات نشان داده اند که رژیم غذایی سرشار از چربی، پروتئین، کالری و گوشت خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد، اما مطالعات دیگر چنین نبود.

عوامل زیر بر خطر ابتلا به سرطان کولورکتال تأثیری ندارند:

1. درمان جایگزینی هورمون فقط با استروژن
درمان جایگزینی هورمون با استروژن تنها خطر ابتلا به سرطان کولورکتال مهاجم یا خطر مرگ ناشی از سرطان کولورکتال را کاهش نمی دهد.

2. استاتین ها
مطالعات نشان داده اند که مصرف استاتین ها (داروهایی که کلسترول را کاهش می دهند) خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش یا کاهش نمی دهد.

کارآزمایی‌های بالینی پیشگیری از سرطان برای مطالعه راه‌های پیشگیری از سرطان استفاده می‌شوند.
آزمایش‌های بالینی پیشگیری از سرطان برای مطالعه راه‌هایی برای کاهش خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان استفاده می‌شود.برخی از کارآزمایی‌های پیشگیری از سرطان با افراد سالمی انجام می‌شود که سرطان نداشته‌اند اما خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند.کارآزمایی‌های پیشگیری دیگر با افرادی انجام می‌شود که سرطان داشته‌اند و تلاش می‌کنند از سرطان دیگری از همان نوع پیشگیری کنند یا شانس ابتلا به نوع جدیدی از سرطان را کاهش دهند.کارآزمایی‌های دیگر با داوطلبان سالمی انجام می‌شود که هیچ فاکتور خطری برای سرطان ندارند.
هدف برخی از آزمایشات بالینی پیشگیری از سرطان این است که بفهمند آیا اقداماتی که افراد انجام می دهند می تواند از سرطان جلوگیری کند یا خیر.اینها ممکن است شامل ورزش بیشتر یا ترک سیگار یا مصرف برخی داروها، ویتامین ها، مواد معدنی یا مکمل های غذایی باشد.
روش‌های جدید برای پیشگیری از سرطان کولورکتال در آزمایش‌های بالینی در حال بررسی است.

منبع: http://www.chinancpcn.org.cn/cancerMedicineClassic/guideDetail?sId=CDR258007&type=1